Rrëfimet e një miku

Tani, kishte 4 vjet pa ardhur në shtëpi. Njerëzit këtu, nga puna e tij mbaheshin dhe kështu nevojat nuk kishin fund. Ai punonte mbi mundësitë e tij, se e dinte që një ditë do të riktheheshe dhe duhet të ishte siguruar diçka për veten dhe familjen. Punoi pa u lodhur dhe i siguroi shtëpinë. Pastaj punoi që ti siguronte një dyqan. Pastaj gjërat e tjera të nevojshme. Të gjitha për familjen dhe asgjë për vete. Jo, kishte edhe ai diçka për vete, siç ishin shëtitjet në stacionin e treni, apo seancat në kinemanë porno që e kishte afër shtëpisë...

Por tani nuk po duronte më. Të kthehej në shtëpi dhe ndoshta do të kishte rastin të provonte ndonjë shqiptar të fuqishëm që t’ia bënte qejfin, se me arabe dhe aziatikë ishte ngopur.
Dhe ja,një ditë të bukur arriti në Durrës. Familja kishte dalë ta priste. Nëna, vëllai me familje, ishin ato që ushqeheshin prej tij. dhe ai e bënte këtë sakrificë me vetëdije, me që nuk kishte një familje të tijën.
E pa shtëpinë që kishte ndërtuar dhe e pëlqeu. Oborri,lulet dhe ndonjë pemë i kujtonin vegjëlinë në atë rrëgallë ku ishte rritur. Por tani ishte ndryshe.
Pasi hëngrën drekë Tanit mezi i pritej te dilte. I vëllai desh ta shoqëronte, por Tani nuk pranoi, se ishte mësuar të ishte vetëm. U sorollat nëpër lokale, frekuentoi pabe e klube, por nuk gjeti asgjë. Kjo e mërziti, sepse dukej që shkëputja e gjatë nuk e bënte të orientohej kollaj. Apo nuk bënte një vapë që të çmendte. Kështu, u deshën vetën pak ditë që të vendoste të kthehej në Itali. Ishte dita e fundit këtu dhe ai vendosi të bënte edhe një xhiro në lokale. I kishin treguar një lokal dhe ai shkoi. Ishte me të vërtet i bukur me mure të pikturuara, që e kënaqën dhe e bënë të mendonte që se paku gjeti një klub që ti jepte kënaqësi estetike në mos ndonjë gjë tjetër. Po priste në tryezë, kur iu afrua kamerieri për të marrë porosinë. Tani e humbi sepse iu duk një djalë shumë i bukur. Ai e pa që e humbi dhe e kujtoi se çfarë do të merrte. Kafe!- i tha Tani. Kamerieri , pasi , i hodhi një vështrim si për të kuptuar se çfarë pati që u hutua kaq shumë e kuptoi arsyen, buzëqeshi dhe iku.
Tani ti rrinte mendja aty. Kamerieri u kthye me kafen, të cilën e gërviri me shumë kulturë.
Më falni,-i tha Tani.- Keni punuar jashtë shtetit?
Jo. Pse mendon që kam qenë jashtë.
Ja nga mënyra e shërbimit të kulturuar...pastaj shtoi: qenkeni djalë i mrekullueshëm...kur e lë punën?..
Kamerieri u largua pa i dhënë përgjigje.
Tani e rrufiti kafen me ngadalë. Pastaj porositi edhe një konjak, por pavarësisht nga buzëqeshjet dhe dashamirësin, muhabeti nuk iu lidh dot.
Më së fundi Tani e pa se nuk kishte çfarë të bënte. Pagoi , duke i lënë një bakshish të mirë dhe u largua...
Pu! Çfarë djali ishte. Pse kaq pa lidhje doli. U njohëm pikërisht kur kisha vendosur të ikja. U soll nga mundi. Bëri edhe një xhiro në park kur kishte filluar errësira dhe gjet disa djem, që kërkonin partnerë, por Tani nuk desh se iu dukën shumë të rinj.
U kthye në shtëpi i mërzitur. Vapa nuk donte të binte. U fute bëri një dush që sikur e freskoi. Pa pak televizor e shkoi të binte. Gjumi nuk e zinte. Ishte ajo gjendje që të gjithë e quajnë: kur të kërcen gjumi. Më së fundi, u ngrit, veshi pantallonat e shkurtër dhe një bluzë pambuku dhe doli. Këmbët e shpunë vet nga liqeni, sepse atje ishte vendi më i freskët. Kur ngjiteshe nata ishte e plotë dhe vetëm disa ndriçua bënin dritë aty këtu. Vendi ishte i vdekur, sepse ishte ende shpejt që terreni të okupoheshe nga njerëzit që duan të bëjnë ecje për të mbajtur trupin në formë. Si nuk u ndodh asnjë për be, mendoi Tani. Kur papritmas, midis pemëve iu bë sikur pa një person me biçikletë. Doli më mes të rrugës dhe nuk ishte gabuar. Dikush po afrohej. Tani nuk dinte si ta ndalonte dhe të futej në bisedë... kur ai erdhi krejt afër dhe u bë më i dallueshëm, Tani për habinë e tij pa se ishte kamerieri biond i lokalit. Nga që pozicioni i Tanit ishte i keq, ai desh u rrëzua, por e mbajti veten.
Po ti në mes të rrugës do të ecish? –pyeti kamerieri.
Tani ishte kaq i emocionuar nga ky takim i papritur. Atëherë e njohu edhe kamerieri.
Aha,ti qenke?
Ata mbetën të dy sikur nuk dinin ç’të bënin. Kamerieri e mori veten më shpejt. Ai e mbështeti biçikletën në tokë dhe u kthye anës dhe filloi të derdhte ujët. Tani po zgurdullonte sytë që të shikonte sagomën e karit të djaloshit. Kur mbaroi, filloi ta tundte, gjë që e bëri karin të ngrihej. Tani nuk donte të humbte rastin, prandaj u afrua dhe ia kapi me dorë.
Bëje mik!- i tha kamerieri. Tani u ul në gjunjë, e ç’veshi disa herë dhe pastaj ia mori në gojë. Tani ishte thithës shumë i mirë, kështu që e vdiq kamerierin që në thithjen e parë. Djaloshi ia shtynte kokën që ti futej sa më thellë dhe Tani e duronte siç kishte thëthitur për vite me radhë në Itali. Pastaj u ngrit në këmbë dhe filloi të puthej me hiperthithje gojën e djalit. Tani, kishte frikë se, për pak do të humbte ndjenjat nga kënaqësia. Kamerieri e mbështeti në një pemë dhe pa e përpunuar vrimën filloi t’ia fuste dhe ta pallonte si për qejf. Tani e duronte se fundi kaq vjet eksperience për këtë kishin vyer. Pallimi vazhdoi gjatë. Tani kthente kokën dhe djaloshi biondin zgjatët kokën që ta puthte. Pastaj ai bëri një tërheqje të shpejtë dhe fara iu derdh në mollaqet e Tanit.
Kamerieri u fshi dhe i hipi biçikletës. Takohemi nesër i tha biondi. Tani i tha se do ti shkonte në lokal.
Në lokal jo, më mirë të mos dinë se njihemi. – i tha kamerieri.
Pse kam gjë të shkruar në ballë? – i tha Tani. Aq më tepër unë që nuk jam këtu.
Nuk arritën të merreshin vesh si duhet, por ditën e kishin para. Tani kishte problemin që të shtynte nisjen. Fundja disa ditë qëndrimi në shtëpi, do ti bënin mire se ishte ende gjithë mall...