Kisha disa ditë që ndodhesha në Strasburg, ku kisha shkuar për të
shfrytëzuar një bursë masteri. U stabilizova në një hotel të këndëshëm,
që nuk ishte larg punës time. Sportelistja, kur u regjistrova, më dha
një çels të një porte anësore, që mund ta përdorja në se vija pas ores
22. Pas stabilizimit, vendosa të dilja, për tu njohur me qytetin ku do
të banoja rreth 6 muaj. Ndaloja vetrinave të dyqaneve që ishin ndrequr
sipas një stili të veçantë, ku një shi dritash, që binin nga të gjitha
anët, për ti bërë sendet të dukeshin sa më të bukura.
Duke u sjell kështu dëgjova tingujt e një melodije xhez që më ishte e njohur. Menjëherë u afrova andej nga vinin tingujt dhe pash një lokal që ku reklamohej një orkestër xhezi braziliane, që atë natë kishte shfaqje aty. U futa mbrenda, por salla ishte e mbushur plot dhe nuk kishte asnjë vend të lire. Mora një gotë birre, cmimi I së cilës ishte dyfishuar për shkak të orkestrës dhe u ula tek pervazi I dritares, që bihte nga rruga. Muzika ishte e këndëshme dhe orkestrantët, kryesisht me ngjyrë, ishin profesionistë të mire. Më bëri përshtypje se shumë që kërcenin ishin çifte djemsh ose vajzash. Nuk shkoi shumë kur pranë meje u ul një djal i shëndosh aziatik. Më pyeti nga isha dhe pastaj më tregoi se ishte refugjat me një shokun e tij,që prej disa kohësh. Ndërsa po bisedonim një djalë mjaft I ri erdhi dhe u ul në gjunjë pranë “të zotit”, sepse pata përshtypjen e një qenushi, që kishte nevojë të perkëdhelej. Ky është Aliu,- më tha, pakistanez.- Ke qejf ta qish? Mbeta pa frymë, se ishte një ngjarje krejt e pa parashikuar. Mendimet më ndërroheshin me shpejtësi të rrufeshme. Kuptohej se e bënin për para dhe mbi të gjitha kush ngatrrohej me ta. E falenderova, por nuk pranova. Tani mezi po më zinte vendi, por për fat ato nuk qëndruan kështu që mbeta i lire. Kur koncerti mbaroi, atëhere salla filloi të rrallohej. Unë piva dhe gllënkën e fundit të birrës dhe u bëra gati të largohem. Kur po kaloja pranë një djali të ri, ai më foli: këtu nuk është vend I përshtatshëm për një djalë serioz. Po për ty është? Ai nuk pat ç’të përgjigjej, por thjeshtë buzëqeshi pak.
Dalim që këtu se atmosfera është e rendë.
Jashtë ishte fresk dhe ajri dukej I pastër. Aty pranë ishte një lokal turk me haje të ndryshme. A më propozoi të merrnim diçka për të ngrënë dhe mua më pëlqeu kry propozim. Morëm nga një cope të madhe byreku dhe filluam ta hanim me kënaqësi. Tani po e vija re se sa më kishte marrë urija, të cilën gota e madhe e birrës e kishte përforcuar. Po ecnim ngadalë kur ai më pyeti se nga isha. I tregova të drejtën sepse dukej djalë serioz. Ai buzëqeshi.
I ke dokumentat në rregull.
Sigurisht. Jam këtu për studime. Po ti. Ai më tregoi se ishte rumun dhe kishte disa muaj aty, pa punë dhe pa dokumenta të rregullta. Menjëherë e kuptova situatën.
Dukesh djalë I këndëshëm e shpresoj që të ka ecur puna.
Ai tundi kokën e tha: një farësoi…Këtu ka shumë që vijnë për qejf…
Pasi e mbaruam byrekun u ankuam se nuk morëm nga dy cope, por po përtonim të ktheheshi përsëri tek shitorja.
Po e shikoja rumunin dhe po mendoja në se duhet ti propozoja. Fundja ishte jë djalë shumë i këndëshëm.
Ke dëshirë të vish tek unë,- i thash me një frymë. Po të refuzonte , punë e madhe. Por ai pranojë, bile me entuziazëm. Hoteli im nuk ishte larg, prandaj shkuam në këmbë. Kur e mbylla derën e dhomës, u ndjeva i qetë. Tani po e shikoja djalin me qetësi.
Si të quajnë? Stavre… Sa vjeç je?20.
Paske ikur I ri nga Rumania. Po edhe atje të njejtën gjë do të bëja, vetëm se të ardhurat ishin më pak.
Nuk e di përse, por ishte një fare hezitimi. Për më tepër u kujtova se nuk kisha preservative. E pyeta Stavren. Ai buzëqeshi dhe e nxorri kutinë nga xhepi.
Mbushëm vaskën me ujë të nxehtë dhe u futëm që të dy. Takimi I trupave tone krijonte një efekt elektrizues. E terhoqa Stavren që të kryqëzoheshim dhe që palla ime e ngrehur të përzihej me shalët e Stavres. Akoma nuk ndjehesha i eksituar. Ndoshta ambjenti I ndryshëm më bënte të ngrohesha ngadalë.
Si je qi për herë të pare? – i them.
Për interes,- më thotë. Isha amatorë i pullave, si gjithë fëmijët e asaj moshe. Unë kisha trashëguar një album të babait, gje që nuk ishin ndonjë gjë e madhe, por ishte një seri që më mungonte një pullë. Sipas meje po të ishte dhe ajo pulla atëherë seria do të ishte shumë e vlefshme. Por për çudi një shok i klasës e kishte tek këtë pullë. Nuk e di si kishte ndodhur, por mua më pëlqente shumë që ta kisha. Atëhere I thash shokut që të ma shiste, por ai nuk pranoi. Kjo e bëri pullën më të rëndësishme në sytë e ki. Iu luta dhe ai më në fund më thotë: Më lejo të të qi dhe unë ta fal pullën. Tani kundërshtova unë. Nuk e doja pullën me atë çmim. Por pak nga pak fillova të mësohem me idenë se, duke u qire nuk e merte vesh kush, dhe une fitoja pullën e endërruar. Kështu më në fund e pranova. Miku im kishte kar të madh dhe kur ma futi më dhembi mjaft dhe kur mbaroi thash se shpëtova. Por ai pretendoi të më qinte edhe një herë tjetër. Pastaj se si mu duk e qira diçka e lezeçme, kështu filluam të qiheshim rregullisht në mënyrë të ndërsjelltë se edhe ai e kishte provuar para meje dhe i lezetonte shumë. Ja kaq ishte. Mbarova gjimnazin dhe vendosa të vi në Gjermani, si shumë të tjerë para meje. Por s’më kishte rastisur të njihja ndonjë shqiptar. Ja ti je i pari.
Në krevat nuk u zgjatëm shumë pasi ishte shumë vonë dhe unë kisha hall qe ai të dilte para se të vinte personeli i hotelit. Kështu vesha këllëfin dhe pa shumë ceremoni e shtyva në vrimë dhe kari u fut me lehtësi. Ai kishte experience dhe ishte shumë I këndëshëm. Shtërngohej pas meje që ti futej sa më shumë.
Uh sa të qirë të lezeçme paske.- dhe unë përpiqesha të isha më shumë në lartësinë e situates. Por edhe ti paske vrimë të këndëshme. Ah fute dhe shpartalloje atë vrimë! Më thonte ai.
Mua mu derdh relativisht shpejtë, gjë që nuk ishte e zakonshme për mua , por nuk pritëm për një here të dytë. Vendosëm ta bënim në mëngjes dhe ashtu e bëmë, por me thenë të drejtën ishim si për gjumësh, por mbaruam punë. Kur u ndamë e lam të takoheshim përsëri.
Stavre! Po ti ke “punë” ?! Si do ja bësh?
Do vi pasi të mbaroj “turnin”.
Edhe unë do të të pres…
Duke u sjell kështu dëgjova tingujt e një melodije xhez që më ishte e njohur. Menjëherë u afrova andej nga vinin tingujt dhe pash një lokal që ku reklamohej një orkestër xhezi braziliane, që atë natë kishte shfaqje aty. U futa mbrenda, por salla ishte e mbushur plot dhe nuk kishte asnjë vend të lire. Mora një gotë birre, cmimi I së cilës ishte dyfishuar për shkak të orkestrës dhe u ula tek pervazi I dritares, që bihte nga rruga. Muzika ishte e këndëshme dhe orkestrantët, kryesisht me ngjyrë, ishin profesionistë të mire. Më bëri përshtypje se shumë që kërcenin ishin çifte djemsh ose vajzash. Nuk shkoi shumë kur pranë meje u ul një djal i shëndosh aziatik. Më pyeti nga isha dhe pastaj më tregoi se ishte refugjat me një shokun e tij,që prej disa kohësh. Ndërsa po bisedonim një djalë mjaft I ri erdhi dhe u ul në gjunjë pranë “të zotit”, sepse pata përshtypjen e një qenushi, që kishte nevojë të perkëdhelej. Ky është Aliu,- më tha, pakistanez.- Ke qejf ta qish? Mbeta pa frymë, se ishte një ngjarje krejt e pa parashikuar. Mendimet më ndërroheshin me shpejtësi të rrufeshme. Kuptohej se e bënin për para dhe mbi të gjitha kush ngatrrohej me ta. E falenderova, por nuk pranova. Tani mezi po më zinte vendi, por për fat ato nuk qëndruan kështu që mbeta i lire. Kur koncerti mbaroi, atëhere salla filloi të rrallohej. Unë piva dhe gllënkën e fundit të birrës dhe u bëra gati të largohem. Kur po kaloja pranë një djali të ri, ai më foli: këtu nuk është vend I përshtatshëm për një djalë serioz. Po për ty është? Ai nuk pat ç’të përgjigjej, por thjeshtë buzëqeshi pak.
Dalim që këtu se atmosfera është e rendë.
Jashtë ishte fresk dhe ajri dukej I pastër. Aty pranë ishte një lokal turk me haje të ndryshme. A më propozoi të merrnim diçka për të ngrënë dhe mua më pëlqeu kry propozim. Morëm nga një cope të madhe byreku dhe filluam ta hanim me kënaqësi. Tani po e vija re se sa më kishte marrë urija, të cilën gota e madhe e birrës e kishte përforcuar. Po ecnim ngadalë kur ai më pyeti se nga isha. I tregova të drejtën sepse dukej djalë serioz. Ai buzëqeshi.
I ke dokumentat në rregull.
Sigurisht. Jam këtu për studime. Po ti. Ai më tregoi se ishte rumun dhe kishte disa muaj aty, pa punë dhe pa dokumenta të rregullta. Menjëherë e kuptova situatën.
Dukesh djalë I këndëshëm e shpresoj që të ka ecur puna.
Ai tundi kokën e tha: një farësoi…Këtu ka shumë që vijnë për qejf…
Pasi e mbaruam byrekun u ankuam se nuk morëm nga dy cope, por po përtonim të ktheheshi përsëri tek shitorja.
Po e shikoja rumunin dhe po mendoja në se duhet ti propozoja. Fundja ishte jë djalë shumë i këndëshëm.
Ke dëshirë të vish tek unë,- i thash me një frymë. Po të refuzonte , punë e madhe. Por ai pranojë, bile me entuziazëm. Hoteli im nuk ishte larg, prandaj shkuam në këmbë. Kur e mbylla derën e dhomës, u ndjeva i qetë. Tani po e shikoja djalin me qetësi.
Si të quajnë? Stavre… Sa vjeç je?20.
Paske ikur I ri nga Rumania. Po edhe atje të njejtën gjë do të bëja, vetëm se të ardhurat ishin më pak.
Nuk e di përse, por ishte një fare hezitimi. Për më tepër u kujtova se nuk kisha preservative. E pyeta Stavren. Ai buzëqeshi dhe e nxorri kutinë nga xhepi.
Mbushëm vaskën me ujë të nxehtë dhe u futëm që të dy. Takimi I trupave tone krijonte një efekt elektrizues. E terhoqa Stavren që të kryqëzoheshim dhe që palla ime e ngrehur të përzihej me shalët e Stavres. Akoma nuk ndjehesha i eksituar. Ndoshta ambjenti I ndryshëm më bënte të ngrohesha ngadalë.
Si je qi për herë të pare? – i them.
Për interes,- më thotë. Isha amatorë i pullave, si gjithë fëmijët e asaj moshe. Unë kisha trashëguar një album të babait, gje që nuk ishin ndonjë gjë e madhe, por ishte një seri që më mungonte një pullë. Sipas meje po të ishte dhe ajo pulla atëherë seria do të ishte shumë e vlefshme. Por për çudi një shok i klasës e kishte tek këtë pullë. Nuk e di si kishte ndodhur, por mua më pëlqente shumë që ta kisha. Atëhere I thash shokut që të ma shiste, por ai nuk pranoi. Kjo e bëri pullën më të rëndësishme në sytë e ki. Iu luta dhe ai më në fund më thotë: Më lejo të të qi dhe unë ta fal pullën. Tani kundërshtova unë. Nuk e doja pullën me atë çmim. Por pak nga pak fillova të mësohem me idenë se, duke u qire nuk e merte vesh kush, dhe une fitoja pullën e endërruar. Kështu më në fund e pranova. Miku im kishte kar të madh dhe kur ma futi më dhembi mjaft dhe kur mbaroi thash se shpëtova. Por ai pretendoi të më qinte edhe një herë tjetër. Pastaj se si mu duk e qira diçka e lezeçme, kështu filluam të qiheshim rregullisht në mënyrë të ndërsjelltë se edhe ai e kishte provuar para meje dhe i lezetonte shumë. Ja kaq ishte. Mbarova gjimnazin dhe vendosa të vi në Gjermani, si shumë të tjerë para meje. Por s’më kishte rastisur të njihja ndonjë shqiptar. Ja ti je i pari.
Në krevat nuk u zgjatëm shumë pasi ishte shumë vonë dhe unë kisha hall qe ai të dilte para se të vinte personeli i hotelit. Kështu vesha këllëfin dhe pa shumë ceremoni e shtyva në vrimë dhe kari u fut me lehtësi. Ai kishte experience dhe ishte shumë I këndëshëm. Shtërngohej pas meje që ti futej sa më shumë.
Uh sa të qirë të lezeçme paske.- dhe unë përpiqesha të isha më shumë në lartësinë e situates. Por edhe ti paske vrimë të këndëshme. Ah fute dhe shpartalloje atë vrimë! Më thonte ai.
Mua mu derdh relativisht shpejtë, gjë që nuk ishte e zakonshme për mua , por nuk pritëm për një here të dytë. Vendosëm ta bënim në mëngjes dhe ashtu e bëmë, por me thenë të drejtën ishim si për gjumësh, por mbaruam punë. Kur u ndamë e lam të takoheshim përsëri.
Stavre! Po ti ke “punë” ?! Si do ja bësh?
Do vi pasi të mbaroj “turnin”.
Edhe unë do të të pres…
0 Comments:
Post a Comment